Янги йил арафасида Наманган вилоят телевидениесининг «Диёр» янгиликлар дастурида кетган бир лавҳа жамоатчилик эътиборини тортди. Телемухбирнинг таъкидлашича, вилоят телерадиокомпанияси таҳририятига Поп шаҳрининг Ипак йўли кўчасида яшовчи Солижон Орипов деган фуқародан мурожаат келиб тушган. Бу мурожаат аҳоли хонадонларига янги электр ҳисоблагичлар ўрнатиш билан боғлиқ бўлиб, гарчи ҳисоблагич ҳам, уни ўрнатиш ҳам бепул тарзда амалга оширилиши лозим бўлгани ҳолда ҳисоблагич ўрнатаётган ходимлар ҳар бир хонадон эгасидан хизмат ҳақи сифатида пул талаб қилиб олаётгани айтилган эди. Мурожаатчини уйига излаб бориб учратолмаган телемухбир бу ерга туман электр таъминоти корхонаси раҳбарини таклиф қилиб, у кишига биргина: «ҳисоблагич ўрнатувчиларнинг аҳолидан пул олиши тўғрими?” деган савол берди. Раҳбар саволга лўндагина қилиб: «нотўғри. Биз ходимларимизга ҳар бир ўрнатган ҳисоблагичи учун 5800 сўмдан пул тўлаймиз», деб жавоб берди.

Шу билан бу ноқонуний ишга барҳам берилгандир, дейсизми?

Хулоса ясашга шошмангда, азиз ўқувчи, гапнинг буёғини эшитинг:

Ўша лавҳа ойнаи жаҳонда намойиш қилинган кундан икки-уч кун ўтиб, катта кўча бўйидаги хонадон эгаси, ёши бир жойга бориб қолган отахон билан уч нафар ёш-ёш йигитларнинг тортишуви устидан чиқиб қолдик.

— Мана счётчикни ҳам ўрнатиб бўлдик, — дерди йигитлардан бири. — Қани энди хизмат ҳақини чўзинг, отахон?

— Қанча? — деди қария.

— Ўн беш минг сўм.

— Ўтган куни бошлиқларинг телевизорда чиқиб пул олиш нотўғри, бепул деди-ку? — деди кўзлари жавдираб отахон. — Сизларга ишхоналарингдан ҳар бир счётчик учун ҳақ тўлашаркан-ку?

— Беришмайди, — дея орага от солди иккинчи йигит. — Телевизорда айтишаверади. Қани, гапни кўпайтирмай пулни чиқаринг!

— Исми-шарифларингни билиб қолай, — деди отахон.

— Бермайсизми? — деди қўлидаги отверка билан ҳозиргина ўрнатилган счётчик мурватини бўшатишга тушди учинчи йигит. — Бермасангиз ўзингизга қийин. Яна эски счётчигингизни қайтадан ўрнига қўйиб қўямиз. Кейинги гал беш-олти юз минг сўм тўлаб ўзингиз қўйдирволасиз.

Бу гапдан капалаги ўчган қария жон ҳолатда йигитнинг билагидан тутди:

— Ундай қилма, болам. Ма, ўша ўн беш мингингни...

— Бу бошқа гап,- деди счётчик мурватини қайтадан бураркан йигит. — Ҳамма ғинг демай тўлаб турганда, сиз бунақа қилмангда отахон.

Йигитлар шундай деб пулни олиб жўнаб қолишди.

— Буларни ишини кўрмайсизми? — дея зорланди отахон бизга. — Ахир, бепул деб бошлиғини ўзи айтди. Тошкандан ҳам айтишди, ўз қулоғимиз билан эшитдик. Булар бўлса... Қўрқишмаганини қаранг! Телевизорда айтишаверади, эмиш... Куппа-кундуз куни халқни тунашдан бошқа нарса эмас-ку бу, ўғлим. Бошлиқлари нега индамаяптийкан буларга? Қолаверса, туманни катталари қаёққа қарайди?! Қишлоғимизда оз эмас, беш-олти минг хонадон бор-а? Қолаверса, туман бўйича зўрлаб олинган маблағ қанча бўлади! Ҳар бир уйдан ҳеч қандай ҳужжатсиз-бошқасиз ўн беш минг сўмданни шилиб кетаверишса-я? Ё, тавба! Қўрқишмаганини қаранг! Ё катталар ҳам бу ишга шерикмикан-а?

Рости, отахоннинг бу ҳақли саволларига нима деяримизни билмай қолдик...

Ортиқали НОМОЗОВ,
 «Халқ сўзи».