Қаҳрамонимиз жаҳоннинг таниқли санъаткорлари қаторида туради. У ўзининг 300 миллиондан зиёд пластинкасини сотиш ортидан Испаниянинг энг омадли қўшиқчиси номига муносиб кўрилган. Бу санъаткорнинг ҳаёти ҳам мухлисларда жуда катта қизиқиш уйғотиб келяпти. Гап Хулио Иглециас ҳақида бормоқда.

Болалиги ва ёшлиги

Хулио 1943 йилда Мадридда туғилган. Отаси мамлакатнинг таниқли гинекологи саналарди. Онаси эса уй бекаси. Хулионинг болаликдаги орзуси дипломат, ҳуқуқшунос ёки футболчи бўлмоқ эди. У католик коллеждаги ўқув машғулотларидан сўнг футбол билан жиддий шуғулланаётганди.16 ёшидан бошлаб иқтидорли йигитча Мадриднинг «Реал» клубида дарвозабон сифатида фаолият кўрсата бошлади. У спортчиларга хос барча жисмоний кўрсатгичларга эга эди. Шу боисдан клуб раҳбарияти Хулиога катта умид боғлаганди.

Лекин тақдир ҳаммасини остин-устун қилиб юборди. 1963 йилнинг 22 сентябрида Хулио даҳшатли автоҳалокатга учради ва икки йил давомида шифохона тўшагида ётди. Аҳвол шу даражада эдики, унинг яна юра олишига умид ҳам қолмаганди. Йигитчанинг бахтига қўллари соппа-соғ эди. Шу боисдан даволовчи шифокор руҳий изтироблардан бир оз чалғисин деган ниятда унга гитара чалишга рухсат берди.

Шу тариқа шифохонада йигитчанинг янги иқтидори юзага чиқди. Қўшиқ яратишга киришди. Кечалари танасидаги оғриқлардан безиб, уйқусизликдан зерикиб, радио эшитар, романтик руҳдаги қўшиқлар ёзарди.

Хулио тақдирнинг бу оғир зарбаси олдида таслим бўлмади. Аввалига ҳассага таяниб юрди, оёқларини ҳаракатлантиришга зўр берди, неврологияга оид кўплаб китобларни ўқиди. Охир-оқибат оғир дардни енгиб ўтди. Ҳозир юзидаги сезилар-сезилмас чандиқ ва енгил оқсашгина унга ўша машъум дамларни эслатиб туради.

Шифохонадан чиққач, Иглесиас университетга қайтди. Уни тугатганидан сўнг инглиз тилини ўрганиш учун Англияга йўл олди. Лондон ва Кембриджда таҳсил олди. Мадридга қайтиб, нафис санъатлар Қироллик академиясида опера йўналишида ўқиди. Ваҳолонки, католик коллежида билим олаётган кезларида хор раҳбари болакайнинг қўшиқ айтишини тинглаб, унга ҳаётда мусиқий фаолиятдан бўлак исталган соҳани танлаши мумкинлигини айтганди.

Мусиқа

Англияда Хулио илк бор кўпчилик қаршисида қўшиқ куйлади. Бу тасодифан рўй берди. Дўстлари билан кўнгилочар клублардан бирига борганди. Нотаниш бир кишининг қўлида гитарани кўрдию қўшиқ айтиш истаги туғилиб қолди. Кубалик қизнинг бахтсиз севгиси ҳақидаги қўшиқ бу ерда тўпланганларни ларзага солди. Шу куни Хулио биринчи мусиқий гонорарини олди.

Кембриджда йигитча франциялик бир талаба қиз билан танишиб қолди. Айнан шу қиз унинг энг яқин дўстига айланди. Хулио 1970 йилда яратган “Gwendolyne” номли қўшиғини унга бағишлади. Бу асар дунё миқёсида хит қўшиққа айланди ва санъаткорга «Евровидение»да тўртинчи ўринни олиб келди.

Англиядан она шаҳрига қайтган мусиқачи ва бастакор ўз қўшиқларини ижро этадиган иқтидор эгаларини излаш билан банд бўлди. Бироқ кутилмаганда унга мустақил қўшиқ айтиш ва испан қўшиқлари танловида иштирок этиш таклифи билдирилди. Моддий жиҳатдан ҳам қулай бўлган бу таклифдан руҳланган қаҳрамонимиз «Ҳаёт давом этади» дея рамзий номланган ажойиб қўшиқни ижро этди. Кўпчиликка нотаниш қўшиқчи бу асари билан биратўла учта номинацияда ғолиб чиқди. Булар — «Энг яхши ижро»,«Энг яхши матн» ва «Энг яхши қўшиқ» йўналишларидир.

Бу шубҳасиз, катта ютуқ эди.Орадан кўп вақт ўтмай Хулио Иглесиас «Евровидение»да Испания шарафини муносиб ҳимоя қилди. Унинг юлдузли дамлари бошланди.

Талантли мусиқачи бошқалардан яққол ажралиб турарди. Саҳнага доимо қора смокинг, оқ кўйлакда чиқар, қўшиқ куйлаётганида мухлисларни ҳайратга соладиган ҳаракатлар қиларди. Бу услуб мухлисларга жуда ёқарди. Шу тариқа у нафақат Испанияда, балки бутун дунёда довруқ қозонди. Хулиони жаҳондаги испан тилли энг машҳур ижрочи деб топишди.

1969 йилда Хулио ўзининг биринчи дискини ёзди. Меҳнаткашлиги ва ноёб таланти эвазига 80 дан зиёд альбом чиқарди. Дунёнинг турли шаҳарларида 5 мингдан ортиқ концерт дастурини намойиш этди.«Амор Амор», «Бесаме Мучо», «Абразаме», «Байла Морена» каби қўшиқларини ҳали-ҳануз мириқиб тинглашади.

Шахсий ҳаёт

1970 йилда ёш, аммо таниқли бўлиб улгурган Хулио жуда гўзал журналист қиз Исабел Прейсел билан танишади. Хулиодан интервью олган қиз унинг яқинда бўлиб ўтадиган концертига таклиф қилинади.1971 йилда тўйлари бўлиб ўтди. Аммо 1979 йилда ажрашишди. Хулионинг биринчи никоҳидан уч фарзанди бор. Улар билан алоқани узгани йўқ.

Исабел билан турмуши бузилганини турлича талқин этишади. Аммо бир нарса аниқки,таниқли мусиқачи хотинини жуда рашк қиларди. Уни «олтин қафас»га солиб қўйганди, десак муболаға қилмаган бўламиз. Бироқ ўзининг қўли ишқий саргузаштлардан бўшамасди.

Иккинчи бор у ўзидан 22 ёш кичик бўлган собиқ модельер Миранда Ринисбургерга уйланди. Ундан уч ўғил ва икки қиз кўрди.

Хулионинг ёши анчага бориб қолди. Анчадан буён томошабинларга кўриниш бермайди. Бироқ яқинда у сукунатни бузди. Пандемия пайтида яқинларидан жудо бўлган, ўзларини якка-ёлғиз ҳис этаётган кишиларни қўллаб-қувватлаш, уларнинг руҳини кўтариш ниятида иккита қўшиқ куйлади. «Шу қўшиқлар билан мен бу жиддий вазиятдан адолатсиз равишда жабр чекаётган миллионлаб оилаларни эртанги кунга ишонч билан боқишга, ҳаётга ташна яшашга даъват этаман», деди у.

Дарҳақиқат, яхши қўшиқ, у қайси тильда янграмасин, барча замонларда одамлар қалбига малҳам бўлган, уларга битмас-туганмас руҳ, қувват бағишлаган. Бундан кейин ҳам шундай бўлиб қолаверади.

Истам ИБРОҲИМОВ тайёрлади.