“Gʻayratim yoqamdan tutdi...”

“Amirzoda hali toychoqning jilovini arang tutadigan, oʻyinchoq sopqondan qumrini moʻljalga olishga endi-endi aqli yeta boshlagan paytidayoq unga ot minish va ov mashqlari oʻrgatila boshlangan. Koʻp oʻtmay, u ov chogʻida oʻzining naqadar tadbirkor bola ekanligini namoyish qildi. ...Olti yoshga chiqqanida esa u itlarini ergashtirib, boʻrsiq quvlar, birortasini qoʻlga tushirmagunicha ular uyasining ogʻzidan nari ketmas edi”.

Ziyrak gazetxon gap Amir Temurning bolalik chogʻlari haqida borayotganini payqab ulgurdi, albatta. Tarixnavislar bu singari lavhalarni bitganda norasida goʻdakning birgina xatti-harakati zamirida kelgusida voqelikka aylanishi mumkin boʻlgan “bashorat”lar yashiringanini nazarda tutgan boʻlsalar, ne ajab. Har qalay, ushbu bashorat buyuk sarkarda va saltanat asoschisining hayoti mobaynida oʻn, yuz, ming karra tasdigʻini topganiga istagancha misol keltirishimiz mumkin.

“Temur tuzuklari”dan oʻqiymiz: «Oʻz-oʻzimga dedim: «Jete qoʻshini bilan jang qilsamu ular koʻp sonli boʻlgani tufayli, mabodo, mening lashkarimga zarar yetsa-chi? Lekin shu zahotiyoq gʻayratim yoqamdan tutib dedi: “Saltanatni egallashga daʼvogarlik qilib xuruj qilgan ekansan, saltanat shaʼni va martabasiga loyiq ish tutishing zarur”.

Eʼtibor bering, jang ayni qizgʻin tus olayotgan lahzalarda “gʻayratim yoqamdan tutib” demoqda Sohibqiron. Hamon saltanat shaʼni va martabasi ilkingdami, boʻshanglikka haqqing yoʻq, demoqda! Insonning botinida vujudga keladigan, hayotning eng qaltis damlarida zohirga otilib chiqadigan qudratli tuygʻu — gʻayrat-shijoat nazarda tutilmoqda. Bolalik qonida joʻsh urgan shiddat, shijoat-la sugʻorilgan tadbirkorlik, chapdastlik ulugʻ saltanat imoratining qaddini rostlash chogʻida ham har qadam, har soniyada asqatgani nazarda tutilmoqda. Demak, xalqimiz topib aytgan: boʻlar bola boshidan!

Boshqa bir oʻrinda Amir Temur: “...davlatu saltanat uch narsa bilan: mulk, xazina va lashkar bilan tikdir», deb yozadi. Davlatu saltanatning mulk va xazina bilan barhayotligi, mulk va xazina esa faqat va faqat lashkar bilan omonda saqlanishi oddiy haqiqat. Vatan, yurt, xalq himoyachisi boʻlmish lashkar esa qoʻrqmas, botir, shijoatli navkarlar bilangina toʻlaqonli, ishonchli lashkardir.

“Bu toifa oʻgʻlonlar qay tariqa dunyoga keladilar, voyaga yetadilar, safga rostlanadilar?” degan savol bot-bot oʻyga toldiradi aql-idrokni.

Erkak kishi ayol-qizlarga nisbatan qonida, ruhiyatida jangovarlikka moyillik tuygʻusi doimo uygʻoqligi bilan ajralib turadi. Shu bedorlikdan er kishi vujudida gʻayrat-shijoat, kurashchanlik, gʻoliblik tuygʻusi voyaga yetadi. Ushbu tuygʻu tufayli yigit kishi magʻlubiyatni oʻzi uchun or-nomus deb, uyat — oʻlimdan qattiq, deb biladi.

Bu kabi tuygʻular insonni misli koʻrilmagan qahramonliklarga, jasoratlarga qodir pahlavonga aylantiradi. Qahramonliklarning, jasoratlarning eng buyugi esa ona Vatan himoyasi maydonida baralla boʻy koʻrsatadi.

“Bobur podshoh kunlardan bir kun mulozimlari bilan ulkan daryo boʻylab sayr qilib yurardi. Shu payt qirgʻoqda yugurishib oʻynab yurgan norasida bolalardan biri — olti yoshlik hind bolasi nogoh daryoga tushib ketadi va qudratli daryo mavjlari uni oʻrab, oqizib keta boshlaydi. Bu fojiali voqeani koʻrgan Bobur podshoh atrofidagi mulozimlarga hech narsa demay, darhol oʻzini daryoga otib, hind bolasini halokatdan qutqarib olib chiqadi”.

Rivoyatga aylanib ketgan bu voqeada zarracha mubolagʻa yoʻq. Zero, vujudida temuriylar qoni oqqan Zahiriddin Muhammad Bobur ulugʻ bobosiga munosib farzand, oʻgʻlon sifatida nihoyatda dovyurak, abjir va epchil boʻlgan. Ikki odamni ikki qoʻltigʻiga bosib, qalʼa devori ustida yugurib mashq qilgan.

Hech qanday xavf-xatar yoki qiyinchiliklar oldida esankiramagan, eng mushkul vaziyatlarda sovuqqonlikni boy bermagan. Chapdast suzuvchi boʻlgani bois duch kelgan daryodan tap tortmay suzib oʻta olgan.

Adabiyotimiz tarixida “dilbar shoir” deya taʼriflangan Boburning ona zamindan olislardagi jangu jadallarda zafarga erishishida undagi bolaligidan shakllangan ayni shu fazilatlari hal qiluvchi ahamiyat kasb etganligiga shubha yoʻq. «Avval navbatkim, – deb yozadi u “Boburnoma” asarida, – Bhirga (Panjobdagi shahar – X.D.) kelduk, ming besh yuz, nihoyati ikki ming kishi boʻlgʻay eduk. Beshinchi navbatkim kelib, Sulton Ibrohim ...jamiʼ cherik bila boʻlgʻonlar oʻn ikki ming kishi qalamgʻa keldi. ...Tavakkulimizga yarasha Tengri taolo ranj va mashaqqatimizni zoyiʼ qilmay, mundoq zoʻr gʻanimni magʻlub qilib...»

Iqtibosni shu yerda toʻxtatsak-da, «Tavakkulimizga yarasha» degan jumlaga eʼtibor qarataylik. Nari borsa, ikki ming nafarga yetar-yetmas navkar bilan oʻn ikki minglik qoʻshinga qarshi yuzma-yuz borishga shahd-shijoat ato etgan «tavakkul» shoh Boburning qonida gupurib turgan yoʻlbarsmonand shijoatdan quvvat olgani tayin.

Qodir Alloh har bir er kishi vujudiga chinakam erkaklik sifatlari bilan jilo baxsh etadi. Bunday sifatlar goʻdaklik, norasidalik, oʻsmirlik chogʻlaridayoq belgi bermay qolmaydi. Ardoqlangan, parvarish topgan bu sifatlar balogʻat yoshiga qadar chinakam oʻgʻlonlik fazilatlariga aylana boradi. Oʻgʻlonlarimiz tiynatidagi bu kabi mardlik, joʻmardlik, qahramonlik xislatlari buyuk bobokalonlarimiz hayotida boʻlgani kabi Vatanimiz sarhadlarining mustahkamligini asrashda, istiqlolimizni turli koʻngilsiz taʼsirlardan asrab-avaylashda ham albatta, asqatadi. Posbonlari sheryurak boʻlgan yurt fuqarolari osoyishta, dorilamon umr kechiradi.

Ismlar hikmati

Dunyoga kelgan oʻgʻildir-qizdir farzandiga ism qoʻyish har bir oilada oʻzgacha ruh, oʻzgacha kayfiyatda kechadi. Har kim niyati, orzu-istaklaridan kelib chiqib yangi mehmonga ism tanlaydi. Lekin ism tanlash udumi, tutumi, anʼanasi shu qadar chuqur maʼnolarga boyki, xalqimizning donoligidan hayratga tushasan kishi.

Bobur shoh ismining maʼnosi bu shavkatli umr sohibining butun hayot yoʻlida ilohiy bir hikmat oʻlaroq unga yoʻldosh boʻldi. Hayot, taqdir sinovlari har nafas, har qadamda Bobur shohni yoʻlbarslik, arslonlik xislatlarini namoyon etishga undadi. Qisqa, lekin bagʻoyat mazmunli umr shon-shavkatlarga burkandi.

Ismning yomoni yoʻq. Lekin xususan, oʻgʻil farzandining dovyurak, botir, yengilmas, gʻolib yashashini kim, qaysi ota-ona istamaydi deysiz?! Yana bir mulohaza shundan iboratki, farzandga ism tanlashda davrning, zamonning nafasi, ruhu kayfiyati ham oʻchmas iz qoldiradi. Ochiqroq aytadigan boʻlsak, ayni pallada Vatanimizda, xalqimizda Botir, Bahodir, Fotih, Azamat, Alisher, Sherali, Gʻolib, Zafar, Muzaffar, Oʻtkir, Qilich singari ulugʻvorlikka, mardlikka, matonatga, jasurlikka undovchi ismlar tanlanayotgani bejiz emas. Xuddi shu kabi xislatlarga ega oʻgʻlonlarimizning koʻpayishi xalqimizning, Vatanimizning baxti, iftixori, gʻururi hisoblanadi. Zero, bir oʻgʻlonning zafari va gʻolibligi pirovardida xalqning zafari va gʻolibligini taʼmin etadi.

Munosib ism oʻz egasini tarbiyalovchilik, yoʻlovchilik vazifasini ham bajaradi. Botir ismli yigitga qoʻrqoqlik, Azamat ismli yigitga boʻshanglik yarashmaydi. Muzaffar yigitlarimiz hamisha zafarga intilishlari ham tabiiy va sharaflidir.

Keyingi yillarda “uyushmagan yoshlar” iborasi tez-tez quloqqa chalinib qolmoqda. Yashirishning hojati yoʻq, ayni kuch-quvvatga toʻlgan yigitlarimizning jamiyatdan munosib oʻrin topa olmayotgani, chunonchi ish joyini topishda murakkabliklarga duch kelayotgani ogʻir muammo. Mamlakatimizda qizgʻin tus olgan islohotlardan bu boradagi muammolarni tezroq va betalafot bartaraf etish koʻzlanmoqda, albatta. Biroq voyaga yetgan, yetib kelayotgan yoshlarimiz, ularning har biri oʻz qiziqishi, dunyoqarashi, intilishlari, orzu-niyatlari bilan hayot sinovlariga shay turmoqliklari ham juda-juda muhim.

Davlatdan, hukumatdan, yuqori idora rahbarlaridan najot kutishni tushunish mumkin, biroq har bir yosh oʻzi, oʻzining kelajagi uchun qanday yoʻldan bormoqda? Ilm olish, kasb tanlash, egallagan kasbi orqali jamiyat koriga yarash, yangilanayotgan hayot tarziga munosib fuqaroga, shaxsga, insonga aylanish nazarda tutilmoqda. Zamonaviy bilimlarni oʻzlashtirgan, zamonaviy talablar darajasida malakaga ega boʻlgan yigitdir-qizdir aslo hayot kemasidan chetda qolmaydi.

Ismingizga, ota-onangiz ezgu niyatlar ila tanlagan ismingiz mohiyatidagi maʼno-mazmunga eʼtibor qiling, azizlar, sizning vujudingizda, tafakkur tarzingizda shu qadar qudratli yaratuvchi kuch yashiringanki, ular, avvalo, sizning, qolaversa, davlatning, xalqning bebaho mulki, duru gavhardan azizroq xazinasi hisoblanadi. Shunday ekan, uni biron lahza unutishga, eʼtibordan chetda qoldirishga haqqimiz yoʻq. Axir siz botirsiz, bahodirsiz, azamatsiz, muzaffarsiz! Alishersiz, shavkatlisiz, qoʻrqmasu azimsiz, fattohu fotihsiz!

Yigit kishiga yigʻlamsirash yarashmaydi, ishoning, hali shuhratingiz olamga tatiydi, ism-sharifingiz tillarda yangraydi, jamiyatning toʻri-hurmati sizniki boʻladi, yoshlar sizga havas qiladi, sizlarga ergashadi. Yonginangizda yurgan-turgan, vaqtinchalik qiyinchilik oqibatida yoʻlsizlik girdobiga tushib qolgan tanishingiz, tengquringizga dalda berishdan choʻchimang, eng muhimi, undagi, uning vujudidagi yashirin mardlik, topqirlik, yaratuvchilik tuygʻusini uygʻotishga koʻmaklashing, madadkor boʻling. Ana shunda, ishoning, kechagi kuningizdan bugun, bugungi kuningizdan ertaga yaxshiroq, farovonroq, baxtliroq hayot poyingizga gulchambarlar toʻshaydi! 

Davlatimiz rahbari sizlar singari “uyushmagan yoshlar” haqingizda qaygʻurib, favqulodda bir gʻoyani ilgari surdi. Yaʼni “uyushmagan yoshlarimiz” askarlar hayoti bilan yaqindan tanishib koʻrsalar, qanday boʻlarkin? Ular ham Vatan, davlat bayrogʻi, madhiyasi, qolaversa, milliy gʻurur, iftixor, sharaf-shon borasida nechogʻli tasavvurga ega? Kazarma hayotini tasavvur qiladilarmi? Qoʻlda qurol tuta biladilarmi? Askarcha behalovatliklarga, harbiydagi temir intizomga dosh beradilarmi?

Zotan, Vatan himoyasi uchun nafaqat harbiylarimiz, ular bilan bir qatorda harbiy boʻlmaganlar, aniqroq aytsak, “uyushmagan yoshlarimiz” ham masʼuldir. Shundan kelib chiqib aytsak, nafaqat har bir fuqaro, har bir navqiron yigitlarimiz, balki ularning koʻksida “nafas olayotgan”, voyaga yetayotgan qahramonlik tuygʻulari ham Vatan uchun gʻoyatda tansiq, gʻoyatda qadrli va ahamiyatlidir!

...Oʻrta maktabning bitiruvchi sinfida oʻqiyotgan mahalladoshim fuqarolik pasportini olgani bilan tabriklayotganimda, soʻrab qoldi: “Televizorda askarlar hayotini qiziqib tomosha qilaman, ular qoʻllarida tutgan avtomat va boshqa qurollarni oʻz koʻzim bilan koʻrgim, qoʻlim bilan tutgim keladi...”

Quvondim, demak, endigina jamiyatning ongli aʼzosi safiga qoʻshilayotgan yigitcha Vatan himoyasi uchun hozirlik koʻrish tuygʻusini izhor etmoqda. Vatan koriga yarashni koʻzlamoqda, buning uchun bilimi, tajribasini oshirmogʻi zarurligini anglamoqda.

Ismini soʻradim. Yigitchaning, “Ixlos!” degan javobini eshitib, koʻnglim, koʻnglimga qoʻshilib tasavvurim charaqlab ketdi. Uning tengqurlari oldida olam-olam imkoniyatlar chamanzori chappar urib ochilib yotganini koʻz oldimga keltirib, havasim keldi, havasim!

Koni foyda

Davlatimiz rahbari Qurolli Kuchlar va harbiy-maʼmuriy sektorlar faoliyatining 2020-yil yakunlari hamda kelgusidagi ustuvor vazifalarga bagʻishlangan Xavfsizlik kengashining kengaytirilgan yigʻilishida harbiylarimiz koʻhna oʻtmishimiz, shavkatli sarkardalarimiz maʼnaviy merosini, shuningdek, tilimizdagi sof milliy atamalar, terminlarni — jamiki hikmatlarni chuqur oʻzlashtirishlari zarurligini alohida taʼkidladi.

Gʻoyatda oʻrinli daʼvat. Xalqning bilgani — bilgan, xalq bilib aytadi, bilib yoʻlga soladi. Xossatan, maqol, matal, doston, rivoyat va hokazolar mutolaasi tilimiz-talaffuzimizni milliylashtirganidan tashqari, dilimizga milliy quvvat-harorat olib kiradi. Vatanimiz qadr-qimmati onamiz va otamiz qadr-qimmati ekanligini, tugʻishganlarimiz-farzandlarimiz qadr-qimmati ekanligini yana va yana yodimizga muhrlaydi.

“Ona yerning tuprogʻi — ona sutidan aziz”, «Tuqqan elga jon tortmasa ham, qon tortar», “Er yigit elga tortar” kabi maqollar vatanparvarlik tuygʻusidan bahramand har qanday insonning koʻngliga olam-olam gʻurur, shodlik, muzaffariyat bagʻishlaydi. Bunday hikmatlarni maʼnaviy boyligiga aylantirgan Vatan posboni uchun eldan ayrilguncha, jondan ayrilish osonligini, el boshiga tushganni er boshiga tushgan deb bilish qiyin emas. Axir “Er yigit elga tortar”, demoqda donishmand xalqimiz.

Jang omonsiz boʻlmaydi, biroq “Botirdan oʻlim qoʻrqadi”. “Ajal botirdan qochar”. «Qoʻrqmas qirq yil qirgʻinda yursa-da, qilich oʻtmas».

Mardlikni, jasoratni ozmuncha oʻxshatib taʼriflaganmi, xalqimiz?! “Mardlik — er yigitning husni”, “Mard maydonda sinalar”, “Mardlik — yiqitmoq emas, turgʻizmoq”, “Temir sandonda chiniqar, botir — maydonda”, “Ot kuchini karvonda koʻr, mard kuchini — maydonda”, “Bir yigit ortidan qirq yigit otga minar”. Yoki boʻlmasa, sohibqiron Temur bobomizning “Men tajribamdan shuni bildimki, yuz ming otliq askar qila olmagan ishni bir toʻgʻri tadbir bilan amalga oshirish mumkin ekan”, degan soʻzlari qaysi maqol, qaysi naql, qaysi hikmatdan kam?!

Har qanday muhorabada gʻoliblik ruhan tetik, ruhan kuchli tarafga nasib etadi. Ayrim namunalari tilga olingan xalqimizning oʻlmas hikmatlarini dilimizga, tilimizga jo etish esa jangchilarimizning koʻksini osmon qilishi, ular koʻzining ham, qoʻlining ham, yuragining ham botir boʻlishida ayni muddao ekanligiga shak-shubha yoʻq.

Xalq uchun har bir odam — halovat, gʻanimat. Mard oʻgʻlonlar esa har qancha oltinu injudan aziz va qimmatdir.

Behbudiyning orzusi

Koʻz oldimizda gavdalantirishga urinib koʻraylik: XX asrning dastlabki yillari. Ijtimoiy ahvoldagi beqarorlik, mavhumlik, ogʻirdan-ogʻir turmush tarzi, orzu-havaslar ham shunga yarasha. Ana oʻshanday paytda Mahmudxoʻja Behbudiy hazratlari maktab bolalariga jugʻrofiya ilmini oʻrgatish, oʻqitish muhimligini his etdi, darsliklar yaratdi, ularni oʻqitilishi shart boʻlgan fanlar qatoriga qoʻshdi. Bundan koʻzda tutilgan bosh maqsad-muddao nima edi?

Ongli inson borki, oʻzining Yer yuzining qaysi maskanida, qaysi burji-qaysi iqlimida yashab turganligini bilmogʻi nihoyatda muhim deb hisobladi, Behbudiy hazratlari. Tevarak-atrofidagi qoʻni-qoʻshnilaridan, olis-yaqindagi dunyo holatlaridan boxabar boʻlmoqlikni ahamiyatli deb bildi. Dunyo xaritasi yonida turib mamlakatlardagi siyosiy vaziyat, iqtisodiy ahvol haqida mulohaza yurita bilmoqligi muhim dedi, xorij davlatlardagi doʻstlik-dushmanchilik niyatlarini oldindan fikr qila bilsinlar kishilarimiz, deya qaygʻurdi Behbudiy. Va shuni ishonch bilan aytish-taʼkidlash lozimdirki, Mahmudxoʻja Behbudiydek jadid bobomizning bu boradagi barcha niyatlari, orzulari bizning kunlarga kelib ham oʻz ahamiyatini zarracha yoʻqotmadi.

Bashariyatni kiftida tutib turgan kurrai arz kiprikdagi yosh misoli qalqib turibdi. Bir qarashda dunyo davlatlari shu taxlit yashashga koʻnikib qolgandek. Butun dunyoni oʻz izmida deb bilgan davlatlar bor, taraqqiyot poygasida boshqalardan qolishmaslik daʼvosidagilar qancha?!

Xalqona tilda aytganda, istaydimi-istamaydimi, qochgan ham, quvgan ham, oʻzgan ham, oʻzmagan ham oʻz manfaatini koʻzlaydi. Sabab-oqibatlarini qoʻya turaylik, illo urushlar, toʻqnashuvlar, qon toʻkilishlardan ona zamin tin olgani yoʻq yaqin-orada.

Markaziy Osiyo mintaqasidagi qoʻshni davlatlarning azaliy birodarligi, birdamligi hozirgi geosiyosiy maydon kengliklarida muhimdan-muhim vazifalardan biri boʻlib qolmoqda. Toʻrt yildirki, Oʻzbekiston mintaqa siyosiy muhitida mutlaqo sogʻlom, tubdan hayotiy yondashuvlar tizimini yaratmoqda. Indallosini aytganda, bunday yangicha yondashuv mohiyatan barcha qoʻshnilarimiz manfaatiga teng xizmat qiladi. Zero, besh respublika qoʻlimizdagi besh barmoqdek joni bir, qismati bir.

Globallashuv zamonining bosh xususiyatlaridan biri shuki, masofa oʻlchamlarida uzoq-yaqin tushunchalari allaqachon oʻz ahamiyatini yoʻqotdi. Dunyoning qaysi puchmogʻida boʻlmasin, yuz berayotgan katta-kichik voqea-hodisalar, kuzatilayotgan jarayonlar yo bevosita, yo bilvosita bizga, xalqimizga, Oʻzbekistonga daxli-taʼsiri bor.

Umumlashtirib aytadigan boʻlsak, dunyoda yuz berayotgan har qanday katta-kichik jarayonlar keksayu yosh vatandoshlarimizning, ayniqsa, harbiylarimizning diqqat markazidan biron lahza boʻlmasin, faromush boʻlmasligi talab etiladi. Hamma-hammaga yod boʻlib ketgan shoirona hikmatning oʻrni keldi: gar ogohsen, shohsen, hey zamondosh!

Yil sinovi — yil sabogʻi

2020-yil tarix sahifasidan oʻrin olib boʻldi. Lekin bu yilning saboqlari atroflicha yoki toʻla-toʻkis hisob-kitob qilinganicha yoʻq.

Yil talafotlari, yoʻqotishlari alohida mavzu. Ogʻir pandemiya sharoitidan xalqimiz, davlatimiz qanchalar faxrli koʻrsatkichlar bilan chiqqani ham alohida suhbatlar, muhokamalar, hisobotlar mavzusi. Masalani koʻndalang qoʻysak-chi? Achchiq boʻlsa-da, savollarni qatorlashtirib tashlasak-chi?! “Buyuk safarbarlik sharoitida xalqimiz qanchalik uyushqoqlik koʻrsata oldi? Vatanparvarlik tuygʻusi nechogʻli namoyon boʻldi? Boshga tushgan tahlikali kunlar-damlarda oʻz jonidan boshqasiga koʻr boʻlish, ayrim holatlarda tashkilotchilikning izdan chiqishi, boshboshdoqlik, manfaatparastlik singari illatlar koʻzga tashlanib qolmadimi?”

Alloh koʻrsatmasin, salkam urush holatiga oʻxshab ketgan bunday sharoitda barcha tashkiliy-boshqaruv tadbirlaridan tashqari odamlarimizning ongi, tushunchasi, uyushqoqligi, birdamligi va eng muhimi, tartib-intizomga nechogʻli rioya qilishi misli koʻrilmagan ahamiyat kasb etadi. Davlatimiz rahbari Xavfsizlik kengashidagi nutqida ayni ushbu masalaga alohida urgʻu berdi. Harbiy hayotning muvaffaqiyati koʻp jihatdan temir intizomga bogʻliq ekanligi ayon haqiqat. Lekin oʻtgan yildagidek million-millionlab odamlarni joydan-joyga koʻchirish, qiyin ahvolda qolganlariga yordam qoʻlini choʻzish, bemorlarga tibbiy sharoit yaratish, nochorlar taʼminotini yoʻlga qoʻyish va hokazo ishlarda — har qadamda onglilik, xalqparvarlik, vatanparvarlik, bagʻrikenglik fazilatlari gʻoyatda zarur xislatlar ekanligi amalda oʻzini koʻrsatdi.

Misol uchun aksari ijtimoiy tarmoqlardagi “soʻz maydonlari”, iddaovozliklar, talatoʻplar, hatto axloqsizliklar tahlili shu boradagi ishlarimiz, vazifalarimiz nihoyatda koʻpligidan dalolat berdi.

— «Velikiy uravnitel»ni koʻrdim, dahshat kino ekan!

— Qaysi biri?

— Har ikkoviyam zoʻr! Uch martalab tomosha qildim!

— Uni menga berib turgin, men senga «Padeniya Londona»ni beraman!

— «Padeniya Olimpa» undan ham zoʻr, boyevik!..

Oʻsmir yoshidagi farzandlarimiz shunga oʻxshash mavzuda berilib suhbatlashayotganiga eʼtibor qilaylik. Men bu filmlarni koʻrmaganman, binobarin, ular haqida mulohaza yuritishdan oʻzimni tiyaman, lekin farzandlarimizdagi xorijiy «boyevik»larga boʻlgan qiziqish-ishtiyoqdan hayratlanar ekanman, «boyevik»monand tafakkurlar zamiridagi his-hayajon, hayrat, ehtiros, junbush quvvatini oʻzimizning hayotga, milliy-mahalliy tushunchalarimiz, qadriyatlarimizning qoʻllab-quvvatlanishiga yoʻnaltirmogʻimiz choralarini izlagim keladi.

Bir qalamkash sifatida 2020-yil oʻzimiz uchun ham maroq bilan tomosha qilishga arzirli, taʼsirchan «boyevik»lar yaratishga yetarli material berdi, deb ayta olaman. Voqea bor, voqealar tizimi bor, ziddiyatu toʻqnashuvlar istagancha, qahramonlar, aksilqahramonlar yetarli — bunday film nafaqat yoshlarimiz, balki yoshi ulugʻlarimiz uchun ham ulkan tarbiyaviy-axloqiy-intizomiy-maʼnaviy-maʼrifiy-badiiy-ijtimoiy-siyosiy-mafkuraviy-gʻoyaviy-tarixiy saboq boʻlur edi.

Xurshid Doʻstmuhammad,
yozuvchi