Kechir... bu safar sening quchogʻingga borish nasib etmadi. Bahor fasli meni ogʻushingga qanchalar chorlamasin, zamon zayli va taqdir oldida ojizligimni his etib, Yaratganning izmiga yana bir bora iqror boʻlib oʻtiribman.

Oʻtgan yili xuddi shu paytlarda bagʻringda qandoq yayragan edik-a?! Bilasanmi, biz oʻsha kunni qanchalar orziqib kutganimizni?! Bodom gullari yuz ochgan kundan shaftoli va gilos novdalaridagi kurtaklar uygʻonishini intiqib kuzatardik. Butun mavjudot uygʻonib, zumrad fasl jamolini borliqqa koʻz-koʻz qilayotgan farahbaxsh kunlarda yuragimning bir chetini goʻyoki “mushuk bola tirnayotgandek” his etardim. Mening nazarimda har gal xuddi seni sogʻinganimiz kabi, sen ham bizlarni sogʻinib, quchoq ochib kutib olarding. Ruhiyatimiz bardam, qadamlarimiz shahdam, yayov yurib, qoʻshiq xirgoyi qilib borardik.Uzoqdan senga nigohimiz tushishi bilan quvnab ketardik. Xuddi yangi kelinchak kabi oppoq harir roʻmolda peshvoz chiqqandek boʻlarding bizga. Maftunkor nimpushti shaftoli, oppoq gilos gullarining ifori koʻngillarni dunyo tashvishlaridan xalos etgandek tuyulardi. Gullar, gullar, gullar...

Qanchalar goʻzal onlar!..

Bundan bir necha yil avval mahallamizdagi Anvarjon qishloqning bir chetida soʻlim bogʻ barpo etdi. Nihollar koʻkka boʻy choʻzib gullay boshlaganidan bu dargoh qadrdon maskanimizga aylandi.

Har yili yosh ijodkor shogirdlarim bilan oʻqigan kitoblarimiz yuzasidan mulohazalar, yangi ijod namunalarining tahlili, qizgʻin mushoiralar bahonasida boqqa tashrif buyurardik. Goʻzallikdan koʻzlarimiz quvnab,bir zum novdalardagi gullarga mahliyo boqardik. Mushoira qizigandan-qizir, sheʼrxonlik aytishuvlarga ulanardi. Bahor havosi, kutilmagan shamolning zarbidan novdalar titrab, gul yaproqlarini ona zamin koʻksiga kuzatardi. Oppoq, nimpushti rangdagi gullar navqiron ijodkorlarga omad tilagandek boshidan oyogʻiga qadar poyandoz kabi toʻshalardi. Sening ogʻushingda jannat bogʻlarida turgandek boʻlardik.

Daraxtlarning yoqimli qoʻshigʻi-yu,quyosh nurlarining beqiyos tovlanishi, qushlarning chugʻuri bizni oʻziga oshufta etmay qolmasdi.

Sen oddiy bogʻ emas, balki qalbimizning nozik torlarini chertib, tafakkurimiz daftari zarvaraqlarini ochuvchi ilhom manbai eding. Betakror maftunkorliging yosh qalam ahlini ilhom dengizida mavjlanib oqishga undardi.

Sen sheʼriyatning doyasisan, bogʻ! Yangi tugʻilgan ijod namunalarimizning ilk tinglovchisisan!

Yuragimizga huzur, tanimizga rohatlar hadya etayotgan saxovatli bogʻ Yaratganning bandalari uchun buyuk inʼomi ekanligiga shukronalarimiz dillarimizdan tillarimizga sirgʻalardi. Uyda qolib, qadrdon bogʻimizning qiygʻos gullar bilan burkanganini hovlimizdagi shaftoli va gilosning gul ochganidan bildim. Bu manzarani koʻrib qaysi ijodkor ilhomlanib, sevinmaydi deysiz?

Tabiatda daraxtning ildizidan yemiruvchi kushandalar boʻlgani kabi, afsuslar boʻlsinki, jamiyatni, insoniyat ildizini yemiruvchi xatarlar mavjud. “COVID-19” hozirgi kunda dunyo ahlining tinchligiga, inson salomatligiga bolta uryapti. Dunyo ahlini xavotirga solgan koronavirus bizning yurtimizni ham chetlab oʻtmadi...

Har yilgi anʼanamiz bu yil ham roʻyobga chiqishini Yozyovonning qalbi uygʻoq, koʻzlari chaqnagan ijodkorlari intiqlik bilan kutganini dildan his etdim. Manzillar olisdek tuyulib, ilojsizlik xalaqit ham qilar, ammo bu orzularning roʻyoga aylanishiga sabab boʻla olmaydi. Tilu dil birligi mujassam, qalbi uygʻoq har bir qalamkash tasavvuridan ham tafakkur topa oladi, tomchida dengizning jilosini, zarrada togʻning viqorini koʻra oladi. Seni sogʻindik, koʻngillarga surur baxsh etuvchi qadrdon bogʻim! Koʻzim koʻngilga, koʻngil esa senga aylangan. Asli oʻzingsan nabototning nodir namunasi, hayratlarimning sababchisi!

Dunyo virus bilan olishayotgan bir pallada, shogirdlarim bilan uyda qolib unga qarshi kurashmoqdamiz, deya baralla ayta olaman. Ular Navoiydan meros qolgan qalam bilan asrlar davomida sinovlarda toblangan xalqimizning sabr-bardoshi, matonati, yuksak tafakkuri,bugungi kun qahramonlari –shifokorlarning oʻz jonini xatarga qoʻyib, koʻrsatayotgan jasorati haqida ashʼorlar bitmoqdalar.

Oʻylayman va ishonamanki, bugun qiygʻos gulga kirgan bogʻning ertaga mevalari sarxil boʻlib yetiladi. Bolga toʻla giloslarning shodalari opa-singil kabi sirdosh tutinganda, shaftolining yoqimli islarini bodi sabolar borliqqa ulashgan pallada yana safimiz ortib, sening bagʻringni qaynoq mehrimiz ila bitilgan soʻzning ilohiy qudrati ila toʻldiramiz.

Qudratli, olijanob xalq dono rahnamosi bilan bu sinovni mardonavor yengib oʻtishga qodir.

Aziz shogirdim, atrofga diqqat bilan razm soling! Nimalardan taʼsirlandingiz, yozib qoʻying. Bugun olamda ochilmagan sirlarni, adabiyotning yana bir yangi eshiklarini uyda qolib ham ochishingiz, sirli dunyolarni kashf etishingiz mumkin. Eshikni ochish uchun avval tutqichidan ushlagan kabi, siz kitobning muqovasidan tuting. Zero, faylasuf Opit aytganidek: “Kitob eng olis va zimiston yoʻllarda insonga nur bagʻishlab turuvchi sexrli chiroqdir”.

Muhtaram dildosh, fursat oʻtgan sari bugunimiz tarixga aylanadi. Kelajak uchun yorqin xotiralarni qoralang, oʻqib izlanishdan tolmang. UYDA QOLING! 

Oʻktamxon Soliyeva,

Xalq taʼlimi aʼlochisi.