Gazeta bejizga tarixning moʻjaz bir sahifasiga qiyoslanmaydi. “Fargʻona haqiqati” gazetasi taxlamlarini varaqlab, 1998-yil fevral oyi sonlarida taniqli shoir Yoʻldosh Soʻlaymonning bir maqolasiga koʻzim tushdi. Unda xalqimizning ardoqli ijodkori Erkin Vohidov bilan bogʻliq bir voqea haqida yozilgan.

1964-yil. Erkin Vohidov Fargʻonaga keldi, – deya boshlanadi maqola. – Uning daʼvati bilan Huvaydo boboning qabri qayerdaligini surishtirdik. Fargʻona tumanining Chimyon qishlogʻiga borib, qadimiy bozor va Chimyonsoy qirgʻogʻidagi soʻlim choyxonaga tushayotganimizda eski qadrdonimiz, keksa muallim Boltaboy Ergashevni koʻrib qoldik. Unga shoirni tanishtirdim.

– Erkin Vohidov sizmi, kamtarlik haqida sheʼr yozgan sizmi? – deya shoirga tikilib qoldi. Keyin menga qarab, koʻnglim gʻalati boʻlib ketdi, deya koʻzlari yoshlandi: tavba, xuddi oʻzi!

– Tinchlikmi?

Boltaboy aka savolimizga javob bermay, Erkin Vohidovga tikildi.

– 1933-yili oʻqituvchilik faoliyatimni Oltiariq tumanida boshlaganman.

– Doʻstingiz Choʻyanboy Vohidovmidi? – dedi shoir betoqatlanib.

– Siz uning kimi boʻlasiz?

– Oʻgʻli.

– Ie, oʻgʻlimi?

– Ha, hozir dadamning yoshidaman.

Erkinjon oʻtirolmadi. U naridagi terakzorga kirib yigʻladi, qayerda turganini unutib, ovoz chiqarib yigʻladi. Birozdan soʻng kelib Boltaboy aka bilan quchoqlashib koʻrishdi.

– Siz haqingizda koʻp eshitgandim, lekin doʻstimning farzandi ekanligingizni bilmasdim, – deya keksa muallim shoirni bagʻriga bosdi.

Shu tariqa uchalamiz tepalikka chiqib Huvaydo hazratlarining tikonzor-u yantoqlar orasida qorayib koʻringan somon shuvoqli qabrini ziyorat qildik. Uning avlodlaridan boʻlgan Muqim Maxsim bilan suhbatlashdik.

Taʼkidlash joizki, istiqlol yillarida ushbu maskan obodonlashtirilib, muhtasham ziyoratgohga aylantirildi. Ayni paytda hazrat Huvaydo maqbarasi yurtimizning turli hududlaridan keluvchi sayyohlarning sevimli maskani hisoblanadi.

B. Madiyorov,

“Xalq soʻzi”