Foto: Arxiv surat

20-yanvar — Oʻzbekiston xalq shoiri

Xurshid Davron tavallud topgan kun

Xurshid Davron otashli qalbdan chiqqan yoniq sheʼriyati, soʻzi va fikrlari bilan adabiyot muhiblari orasida tanilgan hamda sevilgan shoirdir. Uning “Shahardagi olma daraxti”, “Tungi bogʻlar”, “Uchib boraman qushlar bilan”, “Toʻmarisning koʻzlari”, “Bolalikning ovozi”, «Qaqnus», “Bahordan bir kun oldin”, “Bibixonim” singari kitoblari koʻplab oʻquvchilar mehrini qozongan.

Ijodkor bugun yana bir yosh dovonidan oshib oʻtdi. Shoirning yana koʻplab shunday dovonlardan sogʻ-salomat, bardam oshib oʻtishiga, adabiyot ixlosmandlarini xushnud etib, yangi-yangi asarlar yozishiga tilakdoshmiz.

VATAN

Dilingizda boʻlsin quvonchi, gʻami,

Kitoblarda emas, qogʻozda emas.

Boʻzda yashaysizmi, Buxorodami,

Siz bilan barobar u olsin nafas.

Bolangizni belab qoʻying tush payti,

Tollar belanchakni uchirsin koʻkka.

Ammo siz boshida allalar ayting,

Vatan tuygʻusini soling yurakka.

Ayting, dalalarda egilgan lahza,

Ayting, quyosh qonga botib yotganda.

Ayting, quvonchu gʻam solganda larza,

Ayting, oq koʻylakli tonglar otganda.

Janozada yigʻlab allalar ayting,

Ayting, shuurlaru kurashlar aro.

Toki qalbimizda joʻsh urgan tuygʻu

Farzandlar qalbida bersin aks-sado.

Ona Toʻmarisning shonli qismati,

Jaloliddin tigʻi taratgan jarang,

Bizning yurakkacha, balki yetmasdi,

Boʻlmaganda, xalqim, allang – xotirang.

Beruniy yulduzi, Sino kahkashoni

Falakdan yoʻlimiz yoritib boqsin.

Mahmud Torobiyning muqaddas qoni

Farzandlar qalbida joʻsh urib oqsin.

Hazrat Sohibqiron tuzuklaridan

Koʻchib, fikrlarni yoritsin surur,

Dillarni charogʻon etsin Navoiy

Qalami taratgan hikmatli shuur.

Mirzo Ulugʻbekning rasadin toqi,

Yurgan yoʻlimizga nurlar toʻshasin,

Vatan deb jon bergan har botir xoki

Dilda nafas olsin, dilda yashasin.

Vatan – yurakdagi quvonch, qaygʻu, shasht,

Uni tirik saqlar yurakdagi sas.

Vatan – bamisoli quyoshga oʻxshash,

Vatan ham odamdek oladi nafas.

ALPOMISHNING UYGʻONISHI

Bepoyon dalada bir botir uxlar,

Sochlari chatishib ketgan giyohga.

Qay sado botirni yana qaytarar,

Bu koʻhna, bu soqov, bu kar dunyoga?

Moʻysafid tabiblar girdida halak,

Duogoʻy kampirlar uni qurshamish.

Faqat uyqu aro tepinar yurak,

Biroq koʻzlarini ochmas Alpomish.

Burgutlar choʻqilab uzar goʻshtidan,

Bulbullar in qurar kipriklariga.

Uchqur asrlarning tezkor shashtidan

Chang qoʻnar qirday keng koʻkraklariga.

Chollar qaygʻuradi: “Kim uygʻotar, kim?”

Kampirlar yigʻlaydi: “Uygʻonmas mangu!”

Shamollar guvillab yelar betinim,

Boshida bulutlar qotgan beuyqu.

Xira koʻzlarini uzmay ufqdan

Donishmand cholgina yoʻlga termilar.

Va aylar bashorat: «Uni uyqudan

Uygʻota oladi faqat bolalar».

Xurshid DAVRON,

Oʻzbekiston xalq shoiri.